سکھ چج کوئی یار مناون دا
راتیں جاگیں کریں عبادت
راتیں جاگن کتے، تیتھوں اتے
بھونکنوں بند مول نہ ہندے
جا روڑی تے ستے، تیتھوں اتے
خصم اپنے دا در نہ چھڈدے
بھاویں مارو سو سو جتے، تیتھوں اتے
بلھے شاہ اٹھ یار منا لے
نئیں تے بازی لے گئے کتے تیتھوں اتے
پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا
اپنے آپ نوں پڑھیا ای نئیں
جا جا وڑدا مندر مسیتاں
من اپنے وچ وڑیا ای نئیں
اینویں روز شیطان نال لڑدا
نفس اپنے نال لڑیا ای نئیں
بھلے شاہ اسمانی اڈدیاں پھڑدا
جیہڑا گھر بیٹھا اوہنوں پھڑیا ای نئیں
وے بولدے دی تینوں سمجھ ہے ناں
جیہڑا نت تیرے وچ بولدا ای
بھُلا آپ پھریں ٹولیں باہر اوس نوں
وانگر مرغیاں دے کُڑا پھولدا ای
بھَلا بُجھ خاں کون ہے وچ تیرے
شیت اوہ ہووے جیہنوں ٹولدا ای
بلھے شاہ جدا نئیں رب تیتھوں
آپے واج ماریں آپے بولدا ای
جے چاہ ہے دل نئوں لاون دا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
ایہہ کُتا دَر دَر ہھرے
تے دَر دَر دُر دُر ہووے
جے اک دَر دا ہو کے بہہ جا
کاہنوں دُر دُر ہووے
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
باہجوں قلب جے کریں عبادت
کدے نہ بنڑیں نمازی
جد تک عشق نہ ہوسی دل وچ
رب نہ ہوسی راضی
نہ بنڑ مومن نہ بنڑ کافر
نہ بنڑ بتناں قاضی
بھلے شاہ اٹھ یار منا لے
لا کے سر دی بازی
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
سر تے ٹوپی تے نیت کھوٹی
لینا کی ٹوپی سر دھر کے
تسبیح پھِری پر دل نہ پھریا
لینا کی تسبیح ہتھ پھڑ کے
چلے کیتے پر رب نہ ملا
لینا کی چلیاں وچ وڑھ کے
بُلھے شاہ جاگ بنا ددھ نئیں جمدا
پانویں لال ہوئے کڑھ کڑھ کے
باہروں دھوئے لتاں گوڈے
اندرے رہے پلیتی
کناں نوں ہتھ لائے پہلے
فیر نماز تاں نیتی
تیرا دل کھلاوے منڈے کڑیاں
سجدے کرے مسیتی
دنیا دارا! رب دے نال وی
چار سو وی تے کیتی
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
نہ میں پوجا پاٹھ جو کیتی
نہ میں گنگا نہایا
نہ میں پنج نمازاں پڑھیاں
نہ تسبا کھڑکایا
نہ میں تیہو روزے رکھے
نہ میں چِلہ کمایا
بھلے شاہ نوں مرشد ملیا
اوہنے اینویں چا بخشایا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ
تیری چُھٹے جان ثوابوں
نہ کہو کلمہ جہیڑا کہندا منکر
وے تو ہو رہو اک عذابوں
بلھے شاہ چل اوتھے وسیے
جِتھے منع نہ کرنڑ شرابوں
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
جیسے صورت عین ہے
ویسی صورت غین
اک نکتے دا پھیر ہے
فر توں وی عین کو غین
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
من اندر جوت لگا لے توں
یاری نال سجن دے لا لے توں
ایہو راہ ہے رب نوں پاون دا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
گم اپنے آپ اچ ہو جا تُوں
اوہنوں لبھنا تے خود کھو جا تُوں
چھڈ وہم خیال توں آون دا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
اوہدا رب نئیں رسدا رب دی سوں
جیہنوں یار مناؤنے دا چج ہووے
اوہو واٹ مکے دی کیوں پاوے
جیہدا یار نوں تکیاں حج ہووے
بہتی لوڑ نئیں ورد وظیفیاں دی
نہ ہی لمیاں نمازاں دا کم دیکھے
نچناں وی عبادت بنڑ جاندا
پر نچنے دا جے چج ہووے
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
چک گھونگٹ شرم حجاباں نوں
چھڈ درس تے پھُوک کتاباں نوں
ایتھے کم نئیں پڑھن پڑھاون دا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
دَر دَر دی دُر دُر دے نالوں
دُر بنڑ اک دَر دا
جے اک در دا بنڑ کے بہہ جائیں
رہ جائے کج پردا
اس پردے دا اوہ در دامن
جس در دا توں بردا
جے سردار پھریں توں در در
صاحب معاف تے کردا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
بھلے شاہ ایہہ راز انوکھا اے
گل چھوٹی تے مُل چوکھا اے
ایتھے کم نئیں عقل دوڑاونڑ دا
سِکھ چج کوئی یار مناون دا
No comments:
Post a Comment